Nog altijd Blokwatcher, Stéphane?
Schrijvelaar bij de gratie Gods, Stéphane (zeg maar ‘Stef’) Vancaeneghem kan het blijkbaar niet laten om bij tijd en wijle zijn ware aard te laten zien. De man was al jaren geleden stuwende en steunende kracht voor “Blokwatch”, de extreemlinkse organisatie die het tot haar taak achtte het Vlaams Blok, en later ook het Vlaams Belang, aan ketens en banden te leggen. Hier is Blokwatch nooit in geslaagd, meer nog: bij gebrek aan animo stierf hun actie een stille dood…
Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan, en een vos verliest misschien zijn haren maar niet zijn streken. Zo ook bij Stéphane, telg uit een eerder franskiljons nest. Het was Stéphane die ooit Dr. Erik Tack ervan verweet “kinderkopjes” te tellen in Ronse. Net of dit een halsmisdrijf zou kunnen zijn. Cijfers die “Kind en Gezin” ondertussen publiceerde, tonen onomstotelijk aan dat E. Tack het jaren geleden al bij het rechte eind had: het Vlaamse karakter verdwijnt uit Ronse.
Nu was een interview in het onvolprezen weekblad ’t Pallieterke de druppel die de spreekwoordelijke emmer van Stéphane deed overlopen. Want stel je voor: een rasechte Vlaming zoals Erik Tack durfde het aan om de harde waarheid te vertellen over heel wat punten die alle Ronsenaars nauw aan het hart liggen.
Met lede ogen stellen Ronsenaars vast dat niet enkel hun moedertaal, maar ook hun cultuur en eigenheid in de verdrukking komen en dreigen te verdwijnen. Gewoon omdat die verdoemde faciliteiten voor een Franstalige minderheid niet worden afgeschaft.
Dit zijn echter dingen waarvan Stéphane zeker niet zal wakker liggen. Hij laat wel zijn slaap bij de bedenking dat onze bibliotheek (wettelijk) wordt verplicht om een deel Franstalige boeken ter beschikking te houden van de lezers. Want stel je voor dat een dergelijk privilege zou afgeschaft worden. Waar moeten de allochtonen dan nog heen om iets anders dan Arabisch te lezen? De lokale franskiljons zal het echter “saucisse” (of worst) zijn: zij halen hun dosis lectuur wel in de ‘Furet du Nord’.
De verpaupering en de daarmee samengaande verfransing van onze stad is niet enkel te wijten aan jarenlang rood bestuur. Ook de andere traditionele partijen, tsjeven en blauwen stonden erbij en keken ernaar… zonder ook maar één poot uit te steken om het onheil af te wenden. Was het niet om een blauwe franskiljonse stem binnen te halen, dan was het om een zieltje te winnen of om extra allochtoon kiesvee aan te trekken.
Dat Ronse aan het kortste eind dreigt te trekken bij een komende fusie, is wat mij betreft bijzaak. Want er zijn geen gegadigden voor een samengaan in beide buurgemeenten Maarkedal en Kluisbergen. Voor deze gemeenten zijn de druiven niet te groen, maar eerder overrijp, om niet te zeggen rot!
Het klopt overigens wat je schrijft: “homo hominis lupus (est)”. Je bent inderdaad een wolf voor je medemensen die ook het beste voorhebben met hun geliefde stad.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten