Bedankt, Paul Carteus !

De Roonseniere heeft gisteren een aardig stukje "playbacken" ten beste gegeven. Een andere keuze had ik niet. Mijn wederhelft had me een formeel zangverbod opgelegd. Dit was de voorwaarde die ze stelde om samen deel te nemen aan de Kerstsamenzang "Vlaanderen zingt Kerst" die het Davidsfonds gisteren hield in de Sint-Hermeskerk. Tot haar -en wellicht ieders- opluchting heb ik me perfect van mijn taak gekweten. Geen gezongen noot is er over mijn lippen gekomen. Niets dan lof kreeg ik later... van mijn echtgenote.

"Freemie" of Ephrem Delmotte, mijn eerste zangleraar, zei ooit: "Moest ik niet weten wie je ouders zijn, 'k zou geloven dat ge een kattenjonk zijt". Nu is ondertussen niet alleen de muziek, maar ook de techniek in die mate geëvolueerd dat het houden van toon en van maat compleet bijkomstig zijn geworden. Ik ben gewoon te vroeg geboren. Dat is het !

Paul Carteus, voorzitter van de lokale afdeling van het Davidsfonds, verdient samen met zijn medewerkers alle lof voor dit initiatief. Het samen zingen van oude Vlaamse -en vooral Groot-Nederlandse- kerstliederen is een stimulans voor het collectieve bewust-zijn van onze "roots". Samen beseffen dat je Christen en Vlaming bent. Je eigenheid herontdekken, bestaat er iets mooiers?

Paul was niet altijd even duidelijk in zijn uitleg en de organist Dominique Wybraecke was wel eens te snel bij het inzetten van de melodie. Dit zijn echter details. Details, zeker wanneer je net als wij mocht beleven dat een kerk vol met Vlamingen samen aan het zingen gaat. Nu eens met volle overgave, dan weer ingetogen uit het diepste der ziel.

Wie waren de grote afwezigen? De partijen die in onze stad nog "Vlaams" in hun partijnaam durven dragen. Dan heb ik het in de eerste plaats over de CD&V en het Vlaams Belang. Moeten jullie toch eens grondig gaan over nadenken !

Erna dronken vrouw en ik nog samen een "decaatchie" in café Sint-Hermes. Nadat we de plek bekeken hadden waar ooit het mooie "Cypriaan De Rorestraat"-bord hing...