Rechtse vleugel kiest voor afschaffing

Waar de Ronsiesche Vlamingen jarenlang van droomden, is werkelijkheid geworden. Met een ruime meerderheid werd een motie aangenomen die de afschaffing van de faciliteiten vraagt aan de nationale en gewestelijke overheid.

Wat dadelijk opviel bij het begin van de zitting: voorzitter Jan Foulon verontschuldigde SP.a gemeenteraadsleden Christophe Stockman en Leander De Cauter. "Oes Nediaatchie" had daarentegen haar Tunesische kat gestuurd. Als je er niet bent, kan je ook niets (verkeerds) zeggen, zullen ze hebben gedacht...

Het gedeelte van de gemeenteraadszaal dat voorbehouden is voor het publiek, bleek vele malen te klein. De opkomst was overweldigend. Een bewijs dat de hele problematiek rond de faciliteiten wel degelijk leeft bij de Ronsenaars! Om te voorkomen dat de één bij de andere op de schoot moest gaan zitten op de harde publieksbanken, besliste voorzitter Jan Foulon om een gedeelte van de toeschouwers toe te laten de zitting "van achter de gordijnen" te volgen.

Alle andere punten op de agenda verzonken in het niets naast het agendapunt over de motie. Toch verliep de stemming relatief vlot. Waar de Open-VLD eerst pleitte voor een "uitdoving" van de faciliteiten (tot in 2019) werd dit standpunt later afgezwakt. Tot tweemaal toe werd de zitting geschorst om binnen en tussen de partijen overleg te plegen. Over de gevaren van het "uitdoven" heb ik het in deze blog al eerder gehad. Zowel het Vlaams Belang als de CD&V hadden snel door dat enkel al het vermelden ervan een zware hypotheek zou leggen op de motie. Erik Tack stelde grootmoedig voor om de motie van zijn partij te laten vallen mits de aanpassing van twee passages in de motie van de CD&V. Het idee om de Vlaamse regering via de persoon van Kris Peeters te betrekken en de zinsnede over de uitdoving te schrappen, waren voorstellen van het Vlaams Belang.

"De klienen Björn" Bordon mocht met overslaande en bijna onverstaanbare stem nog eens het standpunt van de SP.a verduidelijken. In het kort kwam het hier op neer: we zijn altijd wieties geweest, vandaag zijn we nog altijd wietie en wietie willen we blijven tot het einde der dagen. Voor geen goud ter wereld wil de SP.a zijn Fransprekende en allochtone achterban verliezen.

Dirk Deschaumes van het Vlaams Belang kon het niet laten om Gunther Deriemaker nog eens het vuur aan de schenen te leggen. Hij deed dit op een meesterlijke manier. Hoe kan een Schepen die enkele maanden geleden nog publiekelijk beaamde dat de faciliteiten velen (van zijn kiezers !?) in de werkloosheid duwen, nu bloedernstig beweren dat hij enkel de partijlijn volgt en verder geen commentaar te geven heeft? Hoe diep kan je zakken?

CD&V, Vlaams Belang en Open-VLD stemden dus voor de motie. De SP.a redde een deel van de meubelen en hun gezicht door zich te onthouden. Enkel de "kuulies" van het fransdolle GB-IC stemden tegen. Opper-kuulie Rudy Boudringhien vond het zelfs nodig om te gaan schermen met een artikel uit een Franstalige krant. Luc Dupont diende hem op zijn gekende stoïcijnse manier van wederwoord. En liet geen spaander heel van het ganse gewauwel dat "le beau Rudy" had uitgekraamd.

Als blijk van "fair play" stelde Luc Dupont na de stemming, dat de coalitie overeind blijft. Over de faciliteiten werd er in het bestuursakkoord niet gerept. Wel in het Strategisch Beleidsplan dat door de SP.a mede werd goedgekeurd, maar dit slechts terzijde.

En zo eindigde een dag die bij de SP.a voortaan als de zwarte maandag van 27 oktober 2008 zal bekend staan. De dag waarop ze een groot deel van hun Vlaamse aanhang voorgoed verloren hebben. Eigen schuld, dikke bult...

Het was een historische gemeenteraadszitting omdat ze door de oppositie werd afgedwongen en omdat er voor de toekomst van Ronse zoveel op het spel stond. Dat in een zelfde moeite ook het "cordon sanitaire" -even- van tafel werd geveegd, stemt velen hoopvol voor de toekomst. Het is een bewijs dat het mogelijk moet zijn om, over de partijgrenzen heen, beslissingen te nemen die in het algemeen belang van onze stad zijn.

Het woord en de daad zijn nu aan Luc Dupont en aan Erik Tack. Luc Dupont heeft zich in het verleden al meermaals beroepen op de stille diplomatie die hij op verschillende vlakken voert. Hij moet nu zijn netwerk benaderen en lobbyen voor een gevolg op de motie op federaal vlak. Erik Tack, die zelf voorstelde om Kris Peeters te betrekken in de verdere onderhandelingen, heeft nu zijn taak op het gewestelijk vlak in het Vlaams Parlement. De Roonseniere -en wellicht alle Roonseniers met hem- wensen beiden dan ook veel geluk... en geduld.